Afscheidingsangst komt voor bij 14-20% van alle honden en is daarmee een van de meest voorkomende gedragsstoornissen bij huisdieren.

Herdingrassen en gezelschapshonden hebben een hoger genetisch risico op verlatingsangst in vergelijking met onafhankelijke rassen.**

Scheidingshonden hebben twee keer zoveel kans om verlatingsangst te ontwikkelen als gevolg van trauma's of instabiliteit in het verleden.

Veel ouders verwarren verlatingsangst met verveling, wat leidt tot ineffectieve training.

Honden vormen emotionele banden vergelijkbaar met menselijke peuters, met hersenscans die activiteit laten zien in dezelfde gebieden die geassocieerd worden met liefde en gehechtheid.

Gestructureerdedesensibilisatie training vermindert angstgerelateerd gedrag bij honden aanzienlijk, waarbij veel honden een langdurige verbetering laten zien.

Labrador Retrievers & Golden Retrievers - Sterke familiebanden, worden niet graag alleen gelaten.

Duitse herders & Border Collies - Werkhonden met veel energie die het moeilijk hebben zonder “taak”.

Jack Russell Terriers & Beagles - Oorspronkelijk gefokt voor de roedeljacht, ze verdragen afzondering niet goed.

Italiaanse Greyhounds & Cavalier King Charles Spaniel - Zeer aanhankelijke schoothondjes met een intense hechting.

Chow Chows & Shar-Peis - Onafhankelijk en minder emotioneel afhankelijk van mensen.

Basset Hounds & Bloedhonden - Luie persoonlijkheden, passen zich goed aan om alleen te zijn.

Afghaanse honden & Alaska Malamutes - Meer zelfvoorzienend in vergelijking met andere rassen.

Early Separation from Mother & Litter - Puppy's die te vroeg worden weggehaald (voor 8 weken) hebben later vaak moeite met onafhankelijkheid.

Rehoming & Shelter History - Honden die zijn achtergelaten, herplaatst of in een asiel hebben verbleven, hebben vaak hogere angstniveaus.

Suddende veranderingen in routine - Een drastische verandering (zoals een nieuw werkschema, verhuizing of het vertrek van een familielid) kan verlatingsgerelateerde stress veroorzaken.

Overhechting aan baasjes - Honden die constant toegang hebben tot hun baasjes (pandemische puppy's, bijvoorbeeld) hebben meer moeite als ze later alleen worden gelaten.

Krabben of bijten aan deuren en ramen in een poging hun baasje te volgen.

Graven in vloeren in de buurt van uitgangen.

Uitbreken uit kratten, wat vaak leidt tot verwondingen zoals gebroken nagels of tanden.

Non-stop vocaliseren dat uren aanhoudt nadat de eigenaar is vertrokken.

Het blaffen wordt niet veroorzaakt door geluiden van buitenaf, maar is een reactie op het alleen zijn.

Buren kunnen klagen over luid, aanhoudend geblaf.

Ongelukjes gebeuren direct nadat je weggaat - niet willekeurig gedurende de dag.

Plassen of poepen kan door het hele huis verspreid zijn, in plaats van op één plek.

De hond heeft misschien alleen ongelukjes als hij alleen is, maar nooit als de eigenaar thuis is.

Repetitief rondjes lopen of langs een vast pad (bv. heen en weer bij de deur).

Gebeurt alleen als de eigenaar weg is - de hond is rustiger als hij thuis is.

Kan leiden tot uitputting en verwondingen aan de poten door overmatige beweging.

Plassen kwijl in de buurt van deuren, kratten of ramen.

Overmatig hijgen, zelfs bij normale temperaturen.

Likken of kauwen aan de poten tot het punt van irritatie of verwonding.

Voordat je weggaat: De hond wordt onrustig als ze vertrekhints opmerken (bijv. sleutels pakken, schoenen aantrekken).

Bij terugkomst: De hond begroet je met overmatige opwinding - springen, janken, zelfs plassen uit stressopluchting.

Duurt lang om te kalmeren nadat je thuis bent gekomen.

Start klein: Laat je hond maar een paar seconden alleen - stap de deur uit en kom terug voordat ze in paniek raken. Beloon ze als ze rustig blijven.

Gradually increase alone time: Verleng je afwezigheid langzaam met een paar minuten per keer over meerdere dagen of weken.

Kom rustig terug: Wacht tot je hond ontspannen is voordat je hem aandacht geeft.

Gebruik een veilige ruimte: Begin de training in een ruimte waar je hond zich op zijn gemak voelt (bijvoorbeeld een knusse bench of een aangewezen ontspanningsplek).

Bewaak stresssignalen: Als je hond tekenen van onrust begint te vertonen (janken, ijsberen), vertraag het proces dan - haast kan angst verergeren.

Gebruik speciale traktaties of puzzelspeeltjes alleen als je weggaat: traktaties van hoge waarde moeten gereserveerd worden voor tijd alleen, zodat je vertrek iets is waar ze naar uitkijken.

Speel kalmerende muziek of witte ruis: zachte klassieke muziek, luisterboeken of zelfs witte ruis machines kunnen helpen om externe geluiden te maskeren en een meer ontspannen sfeer voor je hond te creëren.

**Gebruik geurgebaseerd comfort:**laat een voorwerp met jouw geur in de buurt, zoals een gedragen t-shirt of deken, om een vertrouwde en geruststellende geur te bieden terwijl je weg bent.

Maak vertrekwaarschuwingen betekenisloos: Pak je sleutels en ga zitten in plaats van weg te gaan. Draag je schoenen een tijdje in huis. Meng je routine zodat deze signalen niet altijd tot een scheiding leiden.

Geef ze afleiding voordat je weggaat: Een voedselpuzzel, kauwspeeltje of een bevroren traktatie kan hun aandacht verleggen als je weggaat.

Kalm blijven bij het weggaan en terugkomen: Geen emotioneel afscheid, geen overdreven begroetingen. Doe alsof weggaan en terugkomen normale, alledaagse gebeurtenissen zijn.

Er een punt van maken om weg te gaan (“Het spijt me zo, ik ben zo terug!”) = Verergroot de angst.

Je hond je overal in huis laten volgen = Kweekt een te grote afhankelijkheid.

De hond straffen voor angstig gedrag = Maakt hem angstiger.

Onmiddellijk een huilende hond gaan troosten bij terugkomst = Hersterkt het paniekgedrag.

Gecertificeerde hondentrainers - Gespecialiseerd in op angst gerichte gedragsmodificatie.

Dierenartsen - Kunnen medicijnen voorschrijven (alleen indien nodig) om extreme gevallen te verzachten.

Hiermee kun je controleren of je hond tot rust komt of tekenen van onrust vertoont.

Dankzij tweerichtingsaudio kun je tegen je hond praten, waardoor sommige honden zich meer op hun gemak voelen.

Camera's die traktaties uitdelen belonen rustig gedrag, waardoor positieve ervaringen met tijd alleen worden versterkt.

Bootst de aanwezigheid van mensen na door achtergrondgeluiden te creëren.

Vermindert de gevoeligheid voor externe triggers zoals verkeer, deurbellen of luidruchtige buren.

Van bepaalde frequenties van klassieke muziek is wetenschappelijk aangetoond dat ze honden ontspannen.

Geeft zachte, consistente druk, vergelijkbaar met een knuffel, wat een kalmerend effect heeft.

Kan gedragen worden voor en tijdens training alleen om stress te verminderen.

Werkt het beste in combinatie met desensibilisatie training.

Biedt positieve afleiding om de aandacht af te leiden van het alleen zijn.

Stimuleert probleemoplossing en betrokkenheid in plaats van op stress gebaseerd gedrag.

Kan gebruikt worden om positieve associaties met alleen zijn te versterken.

Laat hond-appeasing feromonen (DAP) vrijkomen die de troostende geur van een moeder nabootsen.

Helpt stressgerelateerd gedrag zoals ijsberen en janken te verminderen.

Werkt het beste als aanvullend hulpmiddel, niet als een op zichzelf staande oplossing.

Milde gevallen kunnen met gestructureerde training binnen een paar weken verbetering laten zien.

Matige gevallen kunnen een paar maanden van consequente desensibilisatie vergen.

Ernstige gevallen - waarbij honden zichzelf verwonden of extreme angst ervaren - vereisen vaak professionele interventie, zoals een gecertificeerde trainer of veterinaire gedragstherapeut.